منصور بن کیغلغمنصور بن کیغلغ (متوفای ۳۵۰ق)، از شاعران و ادیبان قرن چهارم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیمنصور بن کیغلغ، ادیبی توانا و شاعری پر احساس بود و در وصف، حق مطلب را خوب ادا می‌کرد و به بهترین وجه، وصف می‌کرد و اشعاری نمکین و خوشایند می‌سرود. از اشعار او است: «او با گوشواره‌های در گوشش، مانند ماه کامل در شب تار است، که سیّاره مشتری، گوشواره‌اش شده است. زیبایی، برسیمایش نقش بسته است؛ ای چشمان مردم! توقف کرده، نظاره کنید!» و از اشعار نمکین و خوش او است: «با آب دیدگان، به تو نامه نوشتم؛ در حالی که قلبم سرشار از عشقت بود. دستانم می‌نویسد و قلبم املا می‌کند؛ و چشمانم هم با اشک هر آنچه را که می‌نویسم، محو می‌کند». [۲]
بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۱، ص۸۵.
[۳]
فروخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۴۵۲.
۲ - پانویس
۳ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۶۰. |